Gezibo’nun hikayesi…
Merhaba, ben İbrahim Türmiş, namı diğer Gezibo. 80’li yılların sonunda, üstteki fotoğrafta görmüş olduğunuz Nemrut dağının yamacındaki küçük bir köyde, büyük bir ailenin 8. çocuğu olarak dünyaya geldim. Çocukluğum; evimizin karşısında yer alan büyük dağ kütlesinin ulaşılamayan kısımlarına oyulmuş mağaralarda ve dağın öteki tarafında neler olduğunu hayal etmekle geçti. İlk ve ortaokulu köyde okudum. Sonra lise okumak için İstanbul’a, zamanında buraya çalışmak için gelen abilerimin yanına geldim. Liseyi bitirdikten sonra Marmara Üniversitesi Fransızca Kamu Yönetimi bölümüne girdim. Sonrasında Avrupa Birliği bursuyla, Fransız Enstitüsü IFAG ve Belçika Liege Üniversitesi’nin ortak bir programı olan Bulgaristan Sofya’daki yerleşkelerinde, Avrupa Birliği üzerine yüksek lisans yapmaya başladım. İlk yurt dışı serüvenim de bu şekilde başlamış oldu.
IFAG, Sofya 2010
Yüksek lisans programın katılımcıları, Dünya’nın değişik bölgelerindeki 23 ülkeden olunca, hayatımın en unutulmaz ve en ilginç yıllarından birini yaşadım. Önceleri, katılımcılarla tek ortak noktamız Fransızca konuşup, aynı sıraları paylaşmakken 1 yıl sonunda birbirimize, kültürümüze ve ülkelerimize ait birçok bilgi ve tecrübe edindik ve müthiş dostluklar kurduk. 1 yıllık yüksek lisanstan sonra Avrupa Birliği’nin bazı kurumlarını görmek için kısa bir süreliğine Brüksel’e, oradan da okuldayken kazandığım bir staj için Fransa’nın kuzeyine, mısır tarlaları ve elma ağaçlarıyla ünlü Bretagne bölgesine gittim. Fransa’nın kırsal ve kendine has bu bölgesinde, küçük bir hastane ve huzurevinde 3 ay staj yaptım. Bir ülkeye dilinizi ilerletmek için gidip, mısır tarlaları arasındaki bir huzur evi ve hastanede staj yapmak. Kulağa çok ilginç geliyor değil mi? 🙂
Mont Saint Michel, Fransa
Orada kaldığım süre boyunca da Fransa’nın bu en çok sevdiğim bölgesini köy köy gezip görme fırsatım oldu. Derken stajım bitti ve Istanbul’a döndüm. Bu süre zarfında beni sabırla bekleyen ve en az benim kadar gezgin olan sevgili eşimle evlendik ve beraber gezmeye başladık. Kendisi birlikte yaptığımız bütün seyahatlerin planlayıcısı, muhteşem ve sıkı disiplinli rehberi oldu! Bunu, onsuz çıktığım seyahatlerde, kaçırdığım otobüslerle bizzat tecrübe ederek söylüyorum 🙂
Norveç Fiyortları
Avrupa Birliği bursuyla, ilk yüksek lisans için çıktığım seyahatimin üzerinden yaklaşık 7 yıl geçti ve bu süre zarfında yurt dışında 30’a yakın ülke ve onlarca şehir, Türkiye’deyse Güney ve Doğu kesimleri başta olmak üzere, birçok şehri gezip görme fırsatım oldu. Seyahatlerimin büyük bir kısmını eşimle, bir kısmını yakın arkadaşımla, bazılarını da tek başıma yapıyorum.
Nice, Fransa
Çoğunluğu Avrupa olmak üzere Asya ve Afrika kıtasında birçok ülke gezdim. Gittiğim yerlerde bazen 2 gün bazense 10 gün kaldım. Defalarca gittiğim ülke de oldu, fırsat olduğu için bir günlüğüne gittiğim de. Ama şu ana kadar hiç kötü ya da görülmeye değmez bir ülke ya da şehir görmedim. Henüz kapısından girmediğim her ülke, sokaklarında yürümediğim her şehir, ayak basmadığım her yer ve hikayesini dinlemediğim her insan yeni bir heyecan ve yola koyulmak için bir neden benim için.
Eze Köyü, Fransa
Gittiğim ya da henüz gidemediğim yerler hakkındaki ilginç ve önemli bilgileri araştırıp öğrenmek ilgimi çekiyor. Bu tarz bilgileri başkalarıyla paylaşmaksa ayrıca keyifli. Bütün bunlar, fotoğraf ve tarih merakımla da birleşince bu bloğu yazma fikri ortaya çıktı. Blog ismimi, hem “gezi” kelimesini hem de yakın arkadaşlarımın hitap şekli olan “ibo”yu içerdiği için Gezibo yaptım. Tabiki bu müthiş buluşumun şifrelerini de paylaşamadan duramazdım 🙂 Gezibo’yla amacım, hem gezip gördüğüm yerler hakkında öğrendiklerimi çevremle paylaşmak, hem de bu seyahatlerde öğrenip tecrübe ettiklerimi fotoğraflarla birlikte kayıt altına almak.
Pienza (Toskana), İtalya
30 yaşındayım ve şu ana kadar hayal ettiğim ya da hayalini bile kuramadığım birçok iyi ve kötü şey yaşadım. Birçok milletten insanla tanıştım ve arkadaş oldum. Dünya’nın neresinde olursak olalım hepimizin aynı olduğunu, en büyük sorunumuzun birbirimizi tanımadan sahip olduğumuz ön yargılar olduğunu ve kimseyi kültüründen ve inanışından dolayı yargılamamam gerektiğini öğrendim. Birçok mucizeye tanıklık ettim ve mucizelere inandım. Ama insanın kendi mucizesini yaratabileceğine daha çok inandım.
Mostar Köprüsü, Bosna Hersek
Bu satırları okuyorsan yollarımız bir şekilde bir yerlerde kesişti demek. Sen de benim gibi yeni yerlere, yeni yollara ve yeni hikayelere meraklıysan merhaba demeyi unutma. Soracağın bir şeyler olursa da çekinme. Hayat; yaşadıklarımız ve yaşarken yolda karşılaştıklarımızdan ibaret değil mi? Yoldayken kendi mucizenizi yaratmanız ve güzel mucizelerde yer almanız dileğiyle. Sevgiyle kalın!
Gezibo.